[w te pustawe]

w te pustawe niczym butelki po

winie

dni przeczekiwania na

kolejne

marzę o twoich zachłannych

jak wtedy w manchesterze

wargach chciwych

nogach którymi związujesz

mnie na kształt

przysięgi nienasycenia

a ja jestem wściekły na bogów

bo teraz tylko ja chcę

patrzeć

jak patrzysz i

smakując twoje mokre

ciało

samemu czuć się nieśmiertelnym

choćby do wschodu słońca

kiedy zaplątany w kołdrę

włosy i uda

wspominać będę gwiazdy

twoich oczu jakbym

z żalem opuszczał

świat

w te pustawe butelki po

winie

wlewam całą

triumfującą do

następnego

tęsknotę

zapach wzdychającej

z sentymentem

pościeli

wspomnienie twoich szeptów

kiedy bardziej

bardziej mocniej my

a za oknem

alarmy mrówkoludzie

murale nad rzeką

trochę zwierząt

piasku i betonu

cegieł i innych nigdy już

nieistotnych zabawek

bo kiedy leżę

oszukując się obcymi

dźwiękami

zawsze niemal jesteś

zawsze niemal zlizuję

twoją duszę z szyi

zawsze wyciągam ręce żeby

przyciągnąć cię w

siebie

a to jeszcze nie

pora

jeszcze napełniam butelki

wydrapuję kreski na ścianie